Blog: De villa

Lang geleden, tijdens een mooie zomeravond, krijgen we een melding van een verdachte situatie bij een oude villa. Daar zou een klapdeur op een kier open staan. De kans is groot dat er is ingebroken.
Wij er naartoe. Bij de villa aangekomen zorgen we ervoor dat we voorzichtig en zachtjes naar het pand toe lopen. Inderdaad, in het schemerduister zien we dat de klapdeur open staat. Voorzichtig gaan we de woning in. Er is helemaal niets bijzonders te zien of te horen. Wel ruiken we een penetrante geur. Het zal toch niet….We kijken elkaar aan. We denken de geur te herkennen. Als je eenmaal de geur van de dood geroken hebt dan vergeet je die niet meer.
Het schemerdonker, de oude inrichting en de geur van de dood maken het huis tot een echte spookvilla. Plotseling fluistert mijn collega dat ik naar hem toe moet komen. Als ik dichterbij kom zie ik op de grond het levenloze lichaam van een oude man liggen. De man is broodmager en vertoont geen enkel teken van leven. Geen twijfel mogelijk, deze bejaarde man is overleden.
Mijn collega denkt hetzelfde. Voor de zekerheid, om te checken of hij echt is overleden, buigt hij zich over de man heen. Dan opeens pakt de voor doodverklaarde man hem bij de armen. Mijn collega schrikt zich rot en ik voel de koude rillingen over mijn rug lopen. De man leeft; terwijl ik net op het punt sta om aan de meldkamer door te geven dat we vermoedelijk het stoffelijk overschot van een oude man hebben gevonden…Dus niet!
Nadat we enigszins van de schrik zijn bekomen vragen we de man wie hij is. “Ik heet Klap maar dan met een o” antwoordt de oude baas, die zijn humor in ieder geval nog niet verloren heeft. Uit het verhaal van meneer Klop blijkt, dat hij in zijn oude villa was gevallen. Doordat hij ongelukkig terecht was gekomen kon hij zich bijna niet meer bewegen. Meneer Klop blijkt al vier dagen zo op de grond te hebben gelegen. Gelukkig zijn wij net op tijd door de klapdeur naar binnen gestapt…

Bron: Brigadier Peter – 20 mei 2020 

Foto: Pixabay.com