Blog: Noors gesprek
‘Hallo madam, do you speak English? This is the police from Norway.’ De melding komt rond middernacht. Het gebeurt vrijwel nooit dat je de Noorse politie aan de lijn krijgt. We hebben natuurlijk wel vaker contact met de politie uit omringende landen zoals Duitsland en België, maar uit Noorwegen? Nooit meegemaakt. Gelukkig spreek ik een redelijk woordje Engels en we vervolgen dit gesprek dan ook in het Engels.
De Noorse collega vertelt dat iemand in een verlaten berggebied een Nederlands paspoort heeft gevonden en dat hij dat heeft afgegeven bij de Noorse politie. Hij weet niet of de man op het paspoort een ongeluk heeft gehad en ergens gewond in de bergen ligt. Of misschien heeft iemand bij een wandeltocht zijn paspoort verloren.
De eigenaar van het paspoort komt uit volgens de gegevens uit Limburg en de Noorse politie vraagt ons om te kijken of wij familie van hem kunnen traceren. Op dat moment schiet er van alles door me heen; ligt er ergens een zwaargewonde Nederlandse man in de Noorse bergen die snel hulp nodig heeft?
Ik ga meteen zoeken in de systemen op de persoonsgegevens die de Noorse collega heeft doorgegeven. Uiteindelijk vinden we het adres en telefoonnummer van de ouders van de man.
Ondertussen is het bijna 00:30 uur, maar ondanks het late tijdstip besluit ik toch de ouders van de man op het paspoort te bellen. Ik kan me de reactie van zijn ouders al voorstellen. Ze zullen zeker schrikken dat ze zo laat nog worden gebeld.
Vrij snel krijg ik de ouders van de man aan de lijn en vertel hun wat er aan de hand is en of zij de mogelijkheid hebben hun zoon te bellen en te vragen of alles goed is met hem. Ze beloven hem meteen te hem bellen en ons te laten weten wanneer ze meer informatie hebben.
Even later belt een van zijn ouders terug dat hun zoon gewoon in zijn hotel is en dat hij nog niet heeft gemerkt dat hij zijn paspoort had verloren.
Pfff… eind goed, al goed.
Februari 2019 – Jacqueline van Rijt